Kino rzemieślnicze Resursa zostało założone w Łodzi (dziś ul. Kilińskiego 123) w 1919 roku, początkowo posiadało 400 miejsc, jego kierownikiem był Marian Grobelny. Budynek został wzniesiony w roku 1914 według projektu Augusta Furuhjelma na zamówienie Towarzystwa Rzemieślniczego. Było to miejsce rozrywki nie tylko dla członków cechów i zawodowych rzemieślników, ale także dla pozostałych mieszkańców Łodzi.

W 1931 wśród widowni kina przeprowadzony został plebiscyt, w którym zadecydowano, że kino ma pozostać nieme. W Resursie rzadko wyświetlano produkcje krajowe, za to można było obejrzeć filmy zagraniczne – głównie amerykańskie, ale także francuskie i radzieckie. Dawne ceny biletów wahały się od 30 do 80 groszy, w zależności od położenia miejsc – najdroższe były miejsca na balkonie. Bilety w Stylowym były tańsze niż w kinoteatrze Splendid, czy w Lunie. Seanse wypadały w godzinach wieczornych, w dni powszednie rozpoczynały się o godzinach 17:20, 19:15, i o 21:00, a w święta o 15:00, 17:00, 19:00 i 21:00.

W 1932 roku Marian Grobelny wydzierżawił kino – zmieniło ono nazwę na „Stylowy”, przeszło też remont w trakcie którego powiększono widownię. W roku 1933 Stylowy stał się kinem dźwiękowym. Naprzeciwko, po drugiej stronie ulicy otworzono kino dźwiękowe Rex, które jednak nie zyskało równie dużej popularności. Dnia 3 marca 1934 roku Towarzystwo Rzemieślnicze „Resursa” sprzedało gmach Bankowi Gospodarstwa Krajowego.

Kino Stylowy wychodziło naprzeciw potrzebom mieszkańców Łodzi, oddając im do dyspozycji dużą, bo liczącą sobie aż 500 miejsc salę kinową i oferując ciekawy, urozmaicony repertuar. W miesiącach letnich na tyłach gmachu funkcjonowało kino Stylowy – Letnie oferujące seanse w godzinach wieczornych, przeznaczone dla widzów dorosłych, albo dla starszej młodzieży.

Kino na ulicy Kilińskiego 123 zdobywało sobie popularność nie tylko ogromem sali, czy repertuarem, ale także… jakością siedzeń. W przeciwieństwie do kin mniejszych, takich jak np. kino Tatry, Stylowy miało tę przewagę, że siedzenia miało wyściełane, miękkie i wygodne. Nie bez znaczenia pozostawało też położenie kina – w samym centrum Łodzi – pod Resursę bez trudu można było dojechać tramwajem.

Po wojnie kino należało do Sieci Kin Studyjnych i wyświetlało starannie dobrany repertuar, który trudno było znaleźć w innych kinach w Łodzi. Kino działało do 1990 roku, wtedy zostało zamknięte, a budynek został sprzedany w ręce prywatnych właścicieli. W prasie, a także w publikacjach, próżno szukać powodu upadku kina. Prawdopodobnie miały na to wpływ przemiany społeczne, polityczne i gospodarcze zachodzące wówczas w kraju. Dnia 10 sierpnia 1990 roku z „Dziennika Łódzkiego” bezpowrotnie znika repertuar kina Stylowy. Wiadomo tylko tyle, że budynek przeszedł w ręce prywatne.

Po kinie na Kilińskiego 123 mieściły się kolejno: dyskoteki – Studio, Krypton i klub muzyczny Cube, który został zamknięty w roku 2008. Od tamtej pory dawny budynek „Resursy” stoi pusty i niszczeje, sąsiadując z placem budowy nowych, ekskluzywnych apartamentowców. Nie został wpisany na listę zabytków, ani objęty ochroną. Prawdopodobnie zostanie rozebrany, chociaż właściciel zapewnia o intencji zachowania frontalnej ściany i wkomponowania jej w nowy budynek.

oprac. Agata Wencek; opieka merytoryczna: dr Ewa Ciszewska.
Metryka została wykonana w ramach zajęć Łódź filmowa. Warsztat badawczy prowadzonych przez dr Ewę Ciszewską w semestrze zimowym roku akademickiego 2014/2015 na kierunku kulturoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim.

[print_gllr id=2590]

[print_gllr id=2648]